INNOŚĆ PRZESTRZENI


Czuję od kilku dni próżnię. Taką Dobrą próżnię. Dziś poddaję się temu odczuwaniu z uśmiechem… Jestem świadoma, że ta pustka, którą czuję, jest po to, by móc ją napełnić tym, czym tylko zapragnę i czego sobie życzę na nowo każdego dnia.
Jest to taki czas, gdy uśmiech wcale nie oznacza radości i szczęścia – wręcz przeciwnie – to maska, która ma za cel uśpić czujność innych… Nie wiem czy podłączyłam się pod jakieś ciało bolesne czy owładnęła mną dziwna nostalgia, ale nawet w snach dostaję silne przekazy i krzyczę w nich: „To nie jest moje!”.

Siadam i zastanawiam się w takim razie, w jaki sposób odciąć się od tego? Jednak czy odcinanie to właściwa decyzja? Bardziej kieruję się zatem w stronę Akceptowania tego, co czuję…

Aura miejsca delikatnie przytłacza i jest mroczna … Może nie czas, by pytać „dlaczego i skąd to się bierze?”, lecz po prostu zwyczajnie poBYĆ tutaj i obserwować, co pokazuje mi ta przestrzeń krakowska..

Chciałam być wrażliwa i otwarta – w większości czasu taka jestem. Chciałam czujnie obserwować – wydaje mi się, że bardzo często to robię. I odczuwam wiele niefizycznych niuansów, których logicznie nie mogę wytłumaczyć. Przychodzą zatem i miłe, i mniej miłe doświadczenia, odczucia i zdarzenia. Chętnie przyjmuję wszystkie te dary, które coś pięknie odkrywają przede mną.
Zastanawiam się, czy chcę żyć w tym szaleństwie i popłochu, które tu dostrzegam?
Czy chcę żyć w miejscu, w którym kwintesencja życia każdej osoby mija ją szerokim łukiem, a ona tego nawet nie zauważa, bo nie zdaje sobie sprawy, że może żyć inaczej?

Jestem silniejsza niż to, co do mnie przychodzi. Siadam i skupiam się nad wewnętrzną siłą i źródłem. Akceptuję to, co chce przylepić się do mnie, a ewidentnie coś jest na rzeczy.


I nie twierdzę, że to, co poznałam w ostatnich latach jest lepsze lub gorsze. To jest po prostu INNE.
Tu jest inaczej, tam jest inaczej. A ja mam wybór, która INNOSĆ PRZESTRZENI jest mi bliższa i zgodna ze mną. Mam wybór, którą drogą chcę kroczyć i jaką przestrzeń chcę tworzyć wokół siebie.

Komentarze

Prześlij komentarz

Najchętniej czytane

Obraz
"NARASTI"  Magiczne sytuacje i znaki pojawiają się wciąż wokół mnie. Uczę się odczytywać i zrozumieć ich przesłanie. To jest jak nieustanna podróż, fascynująca przygoda i poznawanie siebie. Wiele rzeczy układa się w pięknie pasujące do siebie kawałki puzzli, ale dopiero z perspektywy minionego czasu. Zdarzyło mi się kilka razy w życiu obudzić ze snu wypowiadając jakieś słowo na głos. Zawsze było ono obcojęzycznego pochodzenia. Trzy dni temu podczas pobudki wyszeptałam kilka razy „narasti..narasti..” .  Byłam w podróży, więc nie bardzo mogłam wgłębiać się w znaczenie tego słowa, ale wróciło do mnie wczoraj wieczorem. Tak po prostu przypomniałam sobie o nim – zapewne dusza szeptała do uszka: "Narasti…”. Słowo pochodzi z języka chorwackiego i oznacza „ROSNĄĆ”. Późnym wieczorem po sprawdzeniu znaczenia wyszeptanego słowa, pojawiają się na zegarze cztery jedynki  11:11. Czuję całą sobą, że zaczyna się.. Rosnę..Zmieniam się… Czuję jak chcę się wydostać s
Chcę czytać dalej »
Obraz
JAK ODCZUWAM I DOCENIAM PRZYJAŹŃ. Do napisania o przyjaźni zainspirowały mnie dwa odmienne uczucia, które pojawiły się u mnie praktycznie równocześnie. Jedno to WDZIĘCZNOŚĆ za moich przyjaciół i bliskich znajomych, którą zaczęłam mocno odczuwać. Drugie to SMUTEK, który pojawił się podczas obserwacji nawiązywania nowych przyjaźni przez moją córkę i związane z tym komplikacje, których doświadcza. Te trudne początki i nauka wchodzenia w tak intymne relacje jak przyjaźń przypomniały mi, jaką drogę każdy z nas przeszedł zanim natrafił na właściwych ludzi i zaufał im ze wzajemnością.  Zauważyłam, jaką jestem szczęściarą, że często trafiam na tych cudownych i właściwych. Przyjaźń jest skarbem równie wielkim jak miłość. Czuję, że przyjaźń jest jedną z gałęzi miłości i jej silnie integralną częścią. Pod prawdziwą przyjaźnią kryje się miłość, nawet jeżeli nigdy o tym głośno nie mówimy. Prawdziwa przyjaźń to MIŁOŚĆ. Nie może być inaczej. Uwielbiam moich przyjaciół. Są dla mnie
Chcę czytać dalej »
CHWILE NIEOPISANEGO SZCZĘŚCIA Tak.. zdarzają mi się momenty, w których nie wiem jak coś opisać lub opowiedzieć…. To są chwile, gdy brakuje słów, by przekazać wyjątkowość wydarzenia. Po prostu pragnę wtedy BYĆ.. napajam się nieograniczonym poczuciem szczęścia i radości. W takich momentach moje serce dosłownie drży, skacze z radości i już wtedy czuję, co kryje się pod stwierdzeniem „jakby serce miało wyskoczyć z piersi”. Coraz częściej doświadczam chwil nieopisanej radości z wydawałoby się małych, nieistotnych rzeczy. Wczoraj miałam jeden z takich momentów. Wyszłam na balkon i poczułam ogromną wdzięczność, że jestem w tym miejscu, w którym jestem. Jestem zdrowa, szczęśliwa, mam dach nad głową, mieszkam z osobami, które kocham, z którymi chcę być, które rozświetlają moje życie, rozwijam swoje pasje, spełniam się jako matka, partnerka i przyjaciółka. Jestem szczęśliwa. Mam wszystko.  Świeciło na mnie cudowne, ciepłe słońce i poczułam, że po prostu JESTEM. Stanęłam w promieni
Chcę czytać dalej »
Zacznij od siebie! Za dużo jest nieszczęścia i bólu wokół nas i na świecie. W tej przestrzeni jednak nie o tym będę pisać. Moje serce do pełni szczęścia pragnie więcej przestrzeni na świecie, w której czułoby się kochane i bezpieczne. Jeżeli tego chcę, to ZACZYNAM OD SIEBIE i kreuję to szczęście i spokój. Skupiamy się na negatywach zamiast spojrzeć od innej strony problemu czy sytuacji. Wydaje się łatwiejszym rozwiązaniem narzekanie i pochopne ocenianie, niż zatrzymanie się i spojrzenie z boku na całość zaistniałej sytuacji. Nie pozwól dziś na takie negatywne myśli. Najbliższe dni dają potencjał stworzenia wokół Ciebie dobra, miłości, spokoju i szczęścia. Mocno w to wierzę. Dusza wie… i podpowiada wciąż i na nowo… Na początku jej szept jest bardzo cichy, ale z czasem, gdy dodasz sobie odwagi i pozwolisz sobie usłyszeć, Jej przekaz z dnia na dzień stanie się klarowny  i jasny. Dziś od rana moją świadomość otaczają wczorajsze wskazówki od mojej Duszy: "Tu i
Chcę czytać dalej »
Obraz
SŁOŃCE JEST PIĘKNĄ INSPIRACJĄ I TCHNIENIEM DLA ŻYCIA WEWNĘTRZNEGO. Spoglądam z dystansem i zdaję sobie sprawę z tego, że Słońce jako Gwiazda jest częścią wielkiego, nieznanego Kosmosu…  Jest daleko, daleko od nas, a w porównaniu z ogromnym Wszechświatem, jest tak niewielką cząstką. Słońce jest świadkiem tylu cudownych i niesamowitych zjawisk. Moc wszechświata przechodzi przez jedną z tych miliardów gwiazd i dociera właśnie do nas. Czy to nie jest CUD? Słońce jest cudem, które daje nam życie. Nikt temu nie zaprzeczy. Ono jest AKUMULATOREM Twojego życia, choć w ogóle o tym nie myślisz. Świat jest takim, jakim chcesz go widzieć. Wmawiają nam, że Słońce szkodzi, że jest niebezpieczne, że powoduje wiele chorób i dolegliwości…. Zastanawiam się, na ile to jest prawdą, a na ile manipulacją, by trzymać nas właśnie z dala od Słońca, z dala od życia i korzyści, jakie możemy czerpać z Obecności tej Gwiazdy w naszym życiu… Nie tylko tych oczywistych, zdrowotnych, ale przede wszystkim k
Chcę czytać dalej »